Σελίδες

24 Ιανουαρίου 2015

Η χρωματιστή γέφυρα

ifeelkid.gr

-Καλημέρα μαμά.. 
-Καλημέρα μωρό μου..
-Ετοιμάσου να πάμε στο σχολείο, πρώτη μέρα σήμερα. 
Την συζήτηση μας διακόπτει το σχολικό. Μεταφέρθηκα  στο γεμάτο προαύλιο.. το ζεστό της χέρι είναι εκεί και με σφίγγει. 
Γρήγορα όμως την επαφή μας διακόπτει το κουδούνι. Μεταφέρθηκα στην άγνωστη αίθουσα. Ψάχνω την επαφή μου, αλλά μάταια. Με διακόπτει η δασκάλα..χωρίς να το θέλω βρέθηκα στον πίνακα να πω πως με λένε. Η γλώσσα δεμένη και τα μάτια ορθάνοιχτα... δεν νιώθω το ζεστό της χέρι, το δικό μου είναι κρύο.. έμεινα μόνη. 

Ψάχνω τριγύρω και βλέπω το καφέ.. δίπλα στο ροζ.. τα μαλλιά της είχε πει έχουν χρώμα καφέ όχι μπλε. Ροζ είναι το πρόσωπο της.. .και αυτές οι γραμμές είναι τα μαλλιά της. Ας βάψω τα χείλη πορτοκαλί.. και τα χέρια της μεγάλα να με αγκαλιάσουν.

-Έμαθα να την ζωγραφίζω.

Κλείνω τα μάτια και την ακούω να διαβάζει το παραμύθι μας...

Εκείνη ήταν ψηλή σαν δέντρο, τα χέρια της ήταν τα φύλλα και τα μεγάλα κλαριά του κρατούσαν τον πολύτιμο καρπό της... εμένα!!!
-Αυτό θα ζωγραφίσω. Δεν είμαι πια μόνη...!
Pebbles and Polka Dots Photography
Η ξυλομπογιά μου έσπασε απότομα.
-Δεν ζωγραφίζουμε ποτέ το τετράδιο. Ακούς; 
Δεν άκουγα αφού το χέρι μου είχε ζεσταθεί ξανά και δεν ήμουν πια μόνη.
Κάθε μέρα ζωγράφιζα.. ότι έβλεπα στα παραμύθια το χρωμάτιζα με τα μάτια.. 
Άλλη μια χρονιά και εγώ μεγάλωσα, έμαθα να μετρώ.. 
1, 2, 3, 4, 5, 6, 7,... και οι αριθμοί ξεθώριασαν.. Τα πολλά ( + ) ενωμένα έγιναν φράχτης δίπλα στο σπιτάκι με το σκύλο.
Ο φράχτης όμως κατέρρευσε δεν άντεξε τόσο... 
-Δεν ζωγραφίζουμε ποτέ στο θρανίο. Ακούς; 
-Είναι το μικρό μου παράθυρο, μην το κλείσετε σας παρακαλώ.

Ακολουθεί στη σειρά το σκέφτομαι και γράφω.. Εκείνο που το μισό τετράδιο είχε ένα λευκό παράθυρο και το υπόλοιπο μισό, γραμμές... Επιτέλους ένα παράθυρο που μπορώ να ζωγραφίσω! Μια πανδαισία χρωμάτων το γέμιζε καθημερινά..

Μέχρι που και αυτό θα κλείσει απότομα. 
-Όλη μέρα ζωγραφίζει.. είναι αφηρημένη.. δεν την ενδιαφέρει το μάθημα.. Ακούς;
Το δέντρο μου άκουσε και λύγισε από την στεναχώρια του.. αγκάλιασε τον καρπό του και του ζήτησε να μην είναι πια ολοκόκκινο και ζουμερό

Του ζήτησε να αλλάξει χρώμα γιατί το κόκκινο δεν ταίριαζε με τους άλλους καρπούς στον κήπο.

Τα χρόνια περνούσαν και εγώ μεγάλωνα.. Μέχρι τη μέρα που ωρίμασα τόσο ώστε σαν άλλος καρπός, έπεσα από το δέντρο της. Από τον κλειστό και προστατευμένο κήπο μου, βρέθηκα σε έναν άλλο μεγαλύτερο. Εκεί ήταν που είδα για πρώτη φορά τοίχους γραμμένους με μπογιά.. παγκάκια σκαλισμένα με σουγιά και πίνακες-θρανία.  
-Έπρεπε και εγώ να αφήσω το χρώμα μου πάνω τους.. Με σπρέι έβαφα σκέψεις, με μολύβι σχεδίαζα εφηβικά όνειρα και με το πινέλο χρωμάτιζα σκανταλιάρικες στιγμές. 
-Δεν άκουσα όταν μου φώναξαν, μην ξανά ζωγραφίσεις φτάνει. Ακούς; 
Με πέταξαν από το πάρκο για δύο μέρες προς παραδειγματισμό και συμμόρφωση των άλλων《καρπών》.. οι κήποι πρέπει να διατηρούν την ομοιομορφία τους είπαν.
-Εντάξει τώρα το πήρα απόφαση τέλος η ζωγραφική.. Ακούς; 

Μεγάλωσα λίγο ακόμα όχι πολύ, το πάρκο πίσω έκλεισε και εγώ έγινα δεσποινίδα, τα μολύβια μου μεταμορφώθηκαν σε μολύβια ματιών, τα πινέλα έδιναν ζωντάνια στα μάγουλα μου.. και τα κραγιόνια κοκκίνιζαν τα χείλη μου.. 

-Ήταν κι αυτό ζωγραφική, δεν ήταν;
Όταν ξαφνικά άρχισα να ζωγραφίζω καρδούλες με βελάκια στο θρανίο, σκέφτηκα πως η τέχνη μου με επισκέφτηκε ξανά. Μέχρι και ο μαυροπίνακας βάφτηκε και αυτός, στα χρώματα του έρωτα.. τα βέλη του βρήκαν το στόχο τους και η αγάπη μου ξεχείλιζε όπως η νερομπογιά πάνω στη ακουαρέλα. 
thecdcases.wordpress.com
Ο καιρός μου περνούσε σε μια μαγική αυλή. Έκανα βόλτες στα μονοπάτια της και ανακάλυπτα όμορφα γλυπτά και λουλουδιασμένα παρτέρια...Ζωγράφιζα σχέδια... μοιρασμένα μισά στο χαρτί και μισά στο νου.. !
Τότε ξαφνικά το καβαλέτο μου έσπασε σε μια βραδιά, το τελάρο πάνω του μαύρισε μονομιάς και τη θέση του κόκκινου φτερωτού αγγέλου που είχα αποτυπώσει πριν πήρε ένας δαίμονας...
-Μου φώναξε  δεν θα ξανά ζωγραφίσεις πια.. Ακούς;
Η συμφωνία σφραγίστηκε με το τέλος αυτής της εφηβείας... 
Η φοιτητική ζωή που ακολούθησα έθαψε τα πινέλα, τις μπογιές και τα μολύβια μου.. Ποτέ δεν τα έψαξα αληθινά, επαναπαύτηκα στα λόγια των άλλων.
-Δεν αξίζει να ψάχνεις χαμένα πινέλα και εργαλεία είπαν.. γιατί οι μουτζούρες δεν έχουν μέλλον..!
-Το πίστεψα..! Έπρεπε να βρω μια αληθινή δουλειά που να υπολογίζει νούμερα όχι  να σχεδιάζει  ουράνια τόξα σε λευκό χαρτί. 
Μέχρι σήμερα ακόμα το πιστεύω. Φοβάμαι να ακολουθήσω αυτή τη χρωματιστή γέφυρα και ας ξέρω ότι στην άλλη πλευρά μπορεί να ανακαλύψω ένα θησαυρό.
danesindistress.com
Με αφορμή τα υπέροχα σχέδια της Δήμητρας τα κορίτσια από το beh1nd με συμβούλεψαν και τις ευχαριστώ, να τολμήσω να ξαναπιάσω μολύβι ... κάτι που έχω να κάνω από το 2004. Θυμήθηκα όλα όσα με απέτρεψαν από τη ζωγραφική και η καταγραφή τους θα ήθελα να είναι ένα βήμα προς την άλλη πλευρά αυτής της γέφυρας. 

30 σχόλια :

  1. Να το ξαναπιάσεις το μολύβι Ίρις μου! Και να σου πω κάτι, ότι αγαπάς μην το αφήνεις ακόμα και αν όλα γύρω σου λένε το αντίθετο η καρδιά ξέρει καλύτερα!!! Τα φιλιά μου και την καλημέρα μου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έτσι είναι Αναστασία, πρέπει να αφεθώ.. λίγο θάρρος θέλω!!! Σε ευχαριστώ και σε φιλώ!!!

      Διαγραφή
  2. Φυσικά και να το ξαναπιάσεις Ίριδα!!! Αλλιώς πάντα κάτι θα σου λείπει... (μιλάω από πείρα...) Υπέροχο κείμενο, φιλιά πολλά! (Μαρίνα)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρίνα ακριβώς, ένιωθα ότι μου λείπει και απλά έσπρωχνα το συναίσθημα στο πίσω μέρος του μυαλού μου... Με τον καιρό το καταχώνιασα με όλη τη σημασία της λέξεως. Ευχαριστώ που περάσεις ♡♡♡

      Διαγραφή
  3. Νομίζω πως στο έγραψα και στα δικά μου σχόλια αλλά θα το γράψω κι εδω: όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή, δεν θα μπορείς παρά να ξαναπιάσεις τα μολύβια και τα πινέλα. Όταν η επιθυμία για ζωγραφική γίνει ανάγκη, θα το απαιτήσει από μόνης της και θα περάσεις στην άλλη όχθη της γέφυρας.

    Οι εμπειρίες, καλές ή άσχημες υπάρχουν για έναν λόγο: για να μάς μαθαίνουν να ξεχωρίζουμε τα φωτεινά από τα σκοτεινά και ειδικότερα για να αξιολογούμε σωστά ό,τι καλό φέρει η ζωή στο δρόμο μας.

    Εξάλλου πλέον ο καιρός έχει περάσει και έχεις μάθει να ορίζεις μόνη σου τον μικρόκοσμό σου, ανεξάρτητα από το τι πιστεύει και τι θέλει ο καθένας τριγύρω σου. Πρέπει να είσαι πιστή στο εγώ σου και όχι να αφήνεις το παρελθόν να καταπιέζει το τώρα σου.

    Φιλιά πολλά & καλό Σαββατοκύριακο.

    Υ.Γ. Με γεια την νέα εμφάνιση, είναι υπέροχη :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ αυτό θέλω να αλλάξω, τον μικρόκοσμο αυτό.. Θέλω να τον μεγαλώσω γιατί επηρεάστηκε τόσο από τον οικογενειακό περίγυρο.. που πιστεύω ακράδαντα ότι θα είχα τελείως διαφορετικό επάγγελμα αν δεν τους άκουγα. Θα είχα διαφορετικές οπτικές γωνίες.. από αυτές που απέκτησα κάνοντας κάτι που δεν αγαπώ..
      και ελπίζω να μην παρέμβω με λάθος τρόπο σε οποιοδήποτε ταλέντο αποκτήσει η κόρη μου στο μέλλον. Εύχομαι και οι δικοί μου να είχαν άλλη άποψη για την ζωγραφική και να μου την καλλιεργούσαν με αγάπη όχι με τον αρνητισμό που εισέπραξα 18 χρόνια. Μέχρι που τα παράτησα.
      Τα σχέδια σου όμως μου ξύπνησαν αναμνήσεις και σε ευχαριστώ για την αφύπνιση!!!
      Χαίρομαι ιδιαίτερα που σου άρεσε το νέο look .. προσπαθώ για το καλύτερο αλλά δυσκολεύομαι πολύ..

      Χάρηκα που τα είπαμε!!! Πολλά πολλά φιλιά στέλνω ❤

      Διαγραφή
  4. Τί υπέροχο κείμενο!!!Μέ τό καλό νά ξαναρχίσεις τήν ζωγραφική Ιριδα!!
    Είμαι σίγουρη πώς θά μεγαλουργήσης!!
    Καλό καί χαρούμενο Σ/Κ!!Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ με έκανες να χαμογελάσω πλατιά.. που να με έβλεπες τώρα :-P πολύ σε ευχαριστώ Ντιμι μου, να περνάς τέλεια εύχομαι!!! Φιλάκια πολλά !!!

      Διαγραφή
  5. Αν σου πω ότι σε νιώθω θα είναι λίγο! Πρώτα έμαθα να ζωγραφίζω και μετά να γράφω και πόσο ξύλο έφαγα γι αυτό! Έμπλεξα κι εγώ με σπουδές για να έχω ένα σίγουρο μέλλον και να που γκρεμίστηκαν όλα και το μόνο που έχει αξία είναι τα χρώματα που μας κάνουν χαρούμενους. Να τα ξαναπιάσεις! Να τα ξαναπιάσεις! ¨Οσο ζούμε πρέπει να κυνηγάμε τα την αληθινή μας κλίση! Αρκετά μα ταλαιπώρησαν εκείνοι που τα γνώριζα όλα! Οι καλοί συμβουλάτορες που μας τα έλεγαν όλα από αγάπη...
    Να ναι περήφανα τα παιδιά μας για μας! Γιατί συνήθως σε αυτόν τον κόσμο γίνεται το αντίθετο. Τα παιδιά αγωνίζονται να κάνουν τους γονείς τους περήφανους..

    Πολλά πολλά Φιλιά Ίρις μου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μεγειά και το ντεκόρ σου! βάλε και το κουμπάκι του google + κάτω από τις αναρτήσεις σου!

      Διαγραφή
    2. Χριστίνα μου μίλησες από την καρδιά σου προς τη δίκη μου.. περιέγραψες τα πάντα μέσα σε μια παράγραφο! Έχω μείνει άφωνη.. <3 Σε ευχαριστώ πολύ πολύ!!!

      P.S Τι καλά που σου άρεσε...τώρα με έβαλες σε νέα μάχη.. να δω πω θα το κάνω αυτό :-Ρ

      Διαγραφή
    3. δεν είναι τίποτα! Μόνο μολυβάκι και χαρτί και θα κάνεις πολύ απλά σχεδιάκια. ¨οτι βλέπεις γύρω σου θα το σκιτσάρεις χωρίς λεπτομέρειες. Το μάτι μετά εξασκείται.

      Διαγραφή
  6. Όχι μόνο να πιάσεις τα μολύβια και τα πινέλα, αλλα να πιάσεις και χαρτί και μολύβι και να ξεκίνησεις τη συγγραφή!! Με αποπλάνησε το κείμενο σου Ίρις! Μη φοβάσαι να περασεις καμία γέφυρα. Ακου την καρδιά σου και τα θέλω σου. Ποτέ δεν είναι αργά για τίποτα άσε που πιστεύω οτι κάποιες φορές δεν γίνεται κατι για να γίνει την πιο κατάλληλη στιγμή! Θα είμαστε εδώ να σε στηρίξουμε! Φιλάκια κ στην πριγκίπισσα σου! Καλό βράδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νατάσα μου με κολακεύεις και θα το πιστέψω η χαζή χαχα!!! Θα προσπαθήσω πάλι να το πιάσω πάλι απ'την αρχή με θάρρος..! Πόσο σε ευχαριστώ για τα ενθαρρυντικά σου λόγια δεν περιγράφεται.. <3 <3 <3
      Φιλάκια πολλά δίνω και εγώ και στις δύο σας!!!

      Διαγραφή
  7. Η ζωγραφική είναι λυτρωτική. Μην την αφήνεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χριστίνα με νιώθεις απόλυτα.. Τα φιλιά μου στέλνω και την αγάπη μου!!!

      Διαγραφή
  8. Εντάξει, νομιζω πως δεν θα μπορουσες να μας αγγιξεις περισσότερο με το κείμενο σου, κι ας μην "γνωριζόμαστε"...
    Ειλικρινά αισθανόμαστε τιμή και, θα τολμήσουμε να το πουμε, και δέος.
    Όλοι μας λίγο-πολύ κάτι καταπιέσαμε, κάπου πήραμε "λάθος δρόμο" αλλά στην τελική δεν ξέρουμε αν ο άλλος δρόμος θα ήταν ο "σωστός". Σημασία έχει να μην μετανιώνουμε ούτε για τα δικά μας "λάθη" ούτε και για των άλλων.
    Το καλύτερο είναι όπως λες κι εσύ, να προσπαθούμε να μην επαναλαμβάνουμε εμείς τα "λάθη" του παρελθόντος, στους δικούς μας ανθρώπους.
    Εύχομαι να απολαύσεις το νέο ταξίδι, ποτέ δεν είναι αργά, και να σου πω, ως "μεγάλος" άνθρωπος που είσαι πια, θα σου δώσει άλλες χαρές η ζωγραφική σήμερα.
    Δεν θα είναι το ίδιο όπως τότε, σαφώς, αυτό σου το λέω εκ πείρας (Κατερίνα), αλλά αυτό δεν είναι κακό, ίσα-ίσα, θα δεις με πόσα διαφορετικά συναισθήματα θα σε πλημμυρίσει, συναισθήματα που δεν τα συνειδητοποιούσαμε όταν είμασταν μικρούλες!
    Εμείς σε περιμένουμε στη μέση της γέφυρας (εκεί είμαστε ακόμη, αλλά κοντεύουμε), για να περάσουμε μαζί απέναντι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κατερίνα μου δεν έχω τι να πω.. που με κάλυψες απόλυτα; Αμέτρητα ευχαριστώ θα είναι λίγα για την σιγουριά που μου εμπνέεις. .
      Δεν θέλω να σταθώ στο παρελθόν όχι έχεις δίκιο. .απλώς είναι που με πιάνει λίγο το παράπονο. .
      Τα λόγια σου μου δίνουν θάρρος ειλικρινά! !! Εννοείται θα περάσουμε απέναντι γιατί μπορούμε και γιατί το θέλουμε!!!

      Διαγραφή
    2. Κι όπως λέει και το ρητό..."η δουλειά θα γίνει νύχτα"!!!! Χαχαχαχα γιατί πλέον μέσα στην ημέρα πού χρονος?!?!?

      Διαγραφή
    3. ισχύει ναιι..είναι που η νύχτα γίνεται μαγική περιμένοντας το ξημέρωμα να σηματοδοτήσει μια ακόμα νέα μας αρχή..!!!

      Διαγραφή
  9. Και τα πινέλα να πιάσεις και το συγγραφικό μολύβι να μην το αφήσεις...σου ''πάει'' ! Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Αλέκα μου!!! Με τιμας πολύ με την γνώμη σου!!!Ευχαριστώ που με διάβασες ♥♥♥

      Διαγραφή
  10. και πολυ κακως το αφησες! welcome back λοιπον!

    καλημερα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Ζηνα !!! Να είσαι καλά για την εμψύχωση αγάπη μου! Φιλάκια πολλα!!!

      Διαγραφή
  11. πως μπορεί το σχολικό πλαίσιο να θάψει τη δημιουργικότητα ενός παιδιού για χάρη της ομοιομορφίας. Με συγκινεί ιδιαίτερα και με ταρακουνάει είναι η αλήθεια το κείμενο που διαβάζω. Βλέπω και εγώ τις κόρες μου να έχουν αγάπη μεγάλη για τη ζωγραφική και δεν θέλω να σταθεί τίποτα εμπόδιο σε αυτή την αγάπη τους. Θυμάμαι μάλιστα πριν μια βδομάδα που γύρισα από τη δουλειά και είδα το νεροχύτη λερωμένο με χρώματα από νερομπογιές, κιμωλία στον καναπέ και τον πάγκο της κουζίνας γραμμένο με κηρομπογιές. Κρατήθηκα, δεν τις μάλωσα έχοντας στο μυαλό μου αυτό ακριβώς. Ότι το παιδικό μυαλό επεξεργάζεται πολύ διαφορετικά την πραγματικότητα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έκανες πολύ καλά Ελευθερία μου που δεν τα μάλωσες τα κορίτσια σου. Να ξέρεις ότι ότι το παιδικό τους μυαλουδάκι αν θέλει θα συγκρατήσει οτιδήποτε..Ότι έγραψα παραπάνω τα θυμάμαι ολοκάθαρα.. και άλλα που από επιλογή δεν τα έγραψα..Ας δώσουμε στα παιδιά μας την επιλογή της έκφρασης και ας αποφασίσουν τα ίδια με πιο τρόπο θα την εξωτερικευσουν..

      Διαγραφή
  12. Το κείμενο σου είναι απίστευτο! Είμαι σίγουρη πως οτάν μέσα σου ωριμάσει η αναγκη να ξανά ασχοληθεις με την ζωγραφικη, θα βρεις τον τροπο, τον χρονο, το κουράγιο και θα το κανεις! Εξάλλου, "οτάν θέλουμε κάτι πολύ, όλο το σύμπαν συνομωτει για να το πετύχουμε"! Φιλιααα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ πολύ για το θάρρος που μου δίνεις.. ξεκίνησα ήδη 2-3 σχέδια και είναι εκπληκτικό το συναίσθημα που βγαίνει σχεδιάζοντας γραμμές,..!!! Σε ευχαριστώ και πάλι που με διάβασες, το εκτιμώ ♡

      Διαγραφή
  13. Ίρις μου, το κείμενο σου με ταξίδεψε...

    σε νιώθω ως προς την συγγραφή...(για την ζωγραφική δεν το έχω).
    Αν θέλεις την γνώμη μου:
    Γράφε έστω και τρεις σειρές για εσένα, θα νιώθεις διαφορετικά.
    Ένα τετράδιο και λίγες σκέψεις, χωρίς ανάγκη να κοινοποιηθούν...νομίζω ότι μας κάνει πολύ καλό.
    Όσο ψάχνω την κατάλληλη ευκαιρία και δεν την βρίσκω, γιατί ή θα υπάρχει πολλή διάσπαση και φασαρία γύρω μου ή θα με νικάει η κούραση...
    τόσο κάτι μέσα μου με τρώει.

    και πάλι γράφω βιαστικά, γιατί το μικρούλι βρήκε ευκαιρία να με νοικοκυρέψει! :)

    πολλά φιλιά και την αγάπη μου
    Αλεξία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Με νιώθεις απόλυτα Αλεξία μου, προσπαθώ αλλά είναι λες κάτι με εμποδίζει και όλο κάτι θα τύχει, για μένα πλέον δεν έχει σημασία τι θα ζωγραφίσω αλλά μόνο να γίνει μια μικρή απόσυμφόρηση πίεσης... Γιατί όταν "μουτζουρωνεις" ή όπως σωστά είπες όταν γράφεις ακόμα και μια πρόταση πχ για λίγο χάνεσαι... ξεφεύγεις! Σε ευχαριστώ μέσα απ την καρδία μου για την υποστήριξη!!!

      Διαγραφή

❤Thank you for coming and sharing your thoughts with me.❤

Mamas Eyez © 2014