Σελίδες

10 Ιανουαρίου 2015

Γιατι δεν πήγα στη Σκωτία Μέρος Β'


Κάθε μέρα που περνούσε μέχρι την ημέρα αναχώρησης ήταν μέρα περισυλλογής, ανασύνταξης σκέψεων και εσωτερικού διαλόγου..  Δεν ήταν εύκολο απ' τη θεωρία να περάσω στην πράξη. Πολλές φορές ρωτούσα μόνη μου και απαντούσα μόνη... η ερώτηση που πας με στοίχειωνε, πως θα έφευγα, δεν το σκέφτηκα ώριμα, έλεγε μια άλλη φωνή... αν το σκεφτώ απαντούσα δεν θα πάω καθόλου... Οι σκέψεις έδιναν και έπαιρναν και οι απόηχοι από την αρνητική κριτική της οικογένειας μου βούιζαν στα αυτιά μου.

Η μέρα έφτασε, 13 Φεβρουαρίου.. και εγώ τους αποχαιρέτησα μουδιασμένη, μπήκα στο αεροπλάνο αγκαλιά με τους φόβους μου για την άγνωστη γη των Κελτών, εκείνη τη στιγμή όμως ένα άλλο βάρος με γονάτιζε περισσότερο, αυτό της φοβίας μου για τα αεροπλάνα.
Μετά από 4,5 ώρες ταξίδι και άπειρες αναταράξεις.. δύο μπουκαλάκια κρασί και κάτι μισοφαγωμένα salty chips έφτασα στο Εδιμβούργο λίγο πριν τις 12 τη νύχτα. Φυσικά δεν είχα προλάβει το τελευταίο λεωφορείο για Γλασκώβη και τρένο θα μπορούσα να πάρω μετά τις 4 το ξημέρωμα.. 

Βγήκα έξω από το αεροδρόμιο και ρούφηξα αχόρταγα τον αέρα μαζί με τις σταγόνες της βροχής.. Στο οπτικό μου πεδίο βρέθηκε μια στάση λεωφορείου, μόνο εκεί μπορούσα να καπνίσω λίγο πιο προστατευμένη από τη βροχή και το κρύο. Ανάβω τσιγάρο και αυτόματα πληκτρολογώ το ίδιο μήνυμα σε δύο αποδέκτες. Ο πρώτος αποδέκτης απάντησε .. σ' αγαπάμε και μας λείπεις ήδη. Ο δεύτερος απάντησε ότι είναι ήδη καθ' οδόν να με παραλάβει και ας είχα επιμείνει ότι θα μείνω στο Εδιμβούργο μέχρι το πρώτο πρωινό τρένο. 

Την μοναξιά μου δεν άργησε να την ταράξει ένα ευγενέστατο ζευγάρι Ισπανών.. εκείνος κάπου στα 25 και εκείνη λίγο μικρότερη του, λίγη κουβεντούλα ήταν ότι ακριβώς χρειαζόμουν για να με αποσπάσει από τις σκέψεις μου που έρχονταν πιο γρήγορα και από τις σταγόνες της βροχής. Ένα τελευταίο τσιγάρο και η φίλη μου έφτασε. Περιττό να πω ότι σε όλη τη διαδρομή που κράτησε λιγότερο από 1 ώρα ένιωθα τρομερή δυσφορία, κάθε φορά που προσπερνούσε αμάξι, δεν ξέρω αλλά μου ήταν αδύνατο να συντονιστώ με την οδήγηση από δεξιά, ακόμα και η θέση που καθόμουν με ενοχλούσε που δεν είχε μπροστά το τιμόνι που είχα συνηθίσει.

Με το καλό λοιπόν μπήκα στο διαμέρισμα που θα με φιλοξενούσε για 2 εβδομάδες...η υπερένταση μου ξεφούσκωσε και με βρήκε η κούραση. Ειλικρινά αυτές έστω και λίγες ώρες πτήσης για μένα που μετράω στα δάχτυλα του ενός χεριού τα αεροπορικά μου ταξίδια ήταν κόλαση.
Η επόμενη μέρα ξημέρωσε, άπλετο φως έλουζε το δωμάτιο... παραξενεύτηκα, και σκέφτηκα πως αυτό είναι καλό σημάδι... 
Φώναξα την Ε. η οποία με περίμενε με ζεστό καφέ πάλι σε μια ηλιόλουστη κουζίνα, μα καλά της λέω δεν έχετε κουρτίνες εσείς εδώ;; Γελάει και μου απαντά πως όχι.. θέλουμε να χαρούμε τον ήλιο σε κάθε ευκαιρία, μου κλείνει πονηρά το μάτι και μου ψιθύρισε θα καταλάβεις γιατί....
Με χαρά και γέλιο ξεκίνησε η πρώτη μου μέρα στη Σκωτία.. και θέλω να σας περιγράψω τι είδα και τι εντυπώσεις αποκόμισα. Θα προσπαθήσω να το κάνω όσο πιο συνοπτικά αλλά και ξεκάθαρα μπορώ για να καλύψω και τυχόν απορίες σε ανθρώπους που σκέφτονται το ενδεχόμενο της μετανάστευσης εκεί.

Αφού τελείωσα τον καφέ μου και η φίλη μου. πήγε στη δουλειά της, αφέθηκα να χαζεύω την πόλη από τον 11 όροφο... Ακριβώς απέναντι έβλεπα τις όχθες  ενός παραποτάμου του μεγάλου Clyde, σχημάτιζε ένα σίγμα τελικό, υπέθεσα λόγω τεχνητού φράγματος γιατί τα νερά ήταν στάσιμα, τα δέντρα τριγύρω του ήταν γυμνά και κατά μήκος του ποταμού υπήρχαν διάσπαρτες μικρές μεζονέτες η μία δίπλα στην άλλη και άλλα, όχι ιδιαίτερα μεγάλα σε ύψος σπίτια... ακόμα πιο πίσω διέκρινα την πόλη με τον πύργο του πανεπιστημίου να δεσπόζει θεόρατος ακριβώς όπως τον είχα δει σε φωτογραφίες.
Στην άλλη πλευρά υψώνονται δύο δίδυμες πανύψηλες κατοικίες οπότε και θεώρησα ότι αυτή που  είμαι  εγώ είναι η τρίτη, σύντομα και με λίγο κόπο είδα και πέρα μακριά άλλες τέσσερις πανομοιότυπες .. μου έκανε εντύπωση γιατί δεν έβλεπα παντού το ίδιο μοτίβο αλλά κυρίως μεζονέτες σχεδόν κουτιά, ή όμορφες μονοκατοικίες δίπατες.. 
Έμαθα λοιπόν ότι τα θηρία διδυμάκια είναι κρατικά, όπως επίσης και πολλές μεζονέτες, υπεύθυνοι για την διαχείριση τους είναι τα κατά περιοχές housing associations... εκείνα έκριναν ποιος τα έχει άμεση ανάγκη και τα έδιναν σε όσους πληρούσαν τα κριτήρια. Οι ένοικοι έδιναν ένα χρηματικό ποσό το μήνα και αν μετά από χρόνια αποφάσιζαν να το αγοράσουν, στην τιμή αγοράς θα υπολογίζονταν και τα ενοίκια που είχαν δώσει μέχρι εκείνη τη μέρα, άρα η αρχική τιμή θα έπεφτε κι άλλο.


Εφόσον είδα ότι μπορώ από ψηλά είπα, να κατέβω να βολτάρω αφού ο ήλιος είχε ήδη κρυφτεί άρχισε και να ψιχαλίζει... ότι έβλεπα στη διαδρομή που ακολούθησα μέχρι τη στάση του λεωφορείου ήταν μουντό... τόσο μουντό που δεν μου άρεσε καθόλου... κάθε σπίτι, κάθε αυλή και πεζοδρόμιο έδειχνε μουσκεμένο και σκοτεινό. 

Θα έπαιρνα το λεωφορείο το οποίο έφτασε ακριβώς σε 3 λεπτά, αυτή ήταν η μέγιστη αναμονή που αναγράφονταν στον ηλεκτρονικό πίνακα, η φίλη μου είχε φροντίσει να μου δώσει συνάλλαγμα αλλά δεν μου είχε πει ότι δεν υπάρχει εισιτήριο.. έτσι μπαίνοντας μέσα δίνω τα χρήματα στον οδηγό αλλά εκείνος ούτε καν άπλωσε το χέρι να τα πάρει.. μουρμούρισε κάτι που δεν κατάλαβα και εγώ έμεινα να τον κοιτάω. Απ' τη δύσκολη θέση με έβγαλε μια Ινδή που μου έδειξε που βάζω τα ψιλά και ευχαρίστησε τον οδηγό εκ μέρους μου. 

Πήγα να καθίσω και παρατήρησα ότι ο χώρος δεν ήταν καθαρός, σκέφτομαι τυχαίο θα είναι, τις επόμενες μέρες όμως διαπίστωσα ότι συχνά άφηναν διάφορα στα μέσα μεταφοράς. Κάτι άλλο που μου έκανε εντύπωση, είναι ότι σε κάθε στάση όποιος ανέβαινε χαιρετούσε τον οδηγό και όποιος κατέβαινε τον ευχαριστούσε... όλοι μα όλοι ανεξαιρέτως τηρούσαν την ευγενή αυτή χειρονομία και έτσι έκανα και εγώ .

Δεν άργησα να φτάσω στο κέντρο και με τη συμβουλή του χάρτη μου είδα ότι μεγάλο μέρος των εμπορικών δρόμων ήταν πεζοδρομημένοι κάτι πολύ ευχάριστο γιατί όσο περπατούσα κοιτούσα μόνιμα από λάθος πλευρά του δρόμου και οι αγαπητοί Σκωτσέζοι δεν παραχωρούσαν ιδιαίτερα προτεραιότητα.. πραγματικά κινδύνεψα να με πατήσουν, με το που άναβε πράσινο.  
Η βροχή σε όλη τη διαδρομή δεν είχε σταματήσει καθόλου πότε δυνάμωνε και πότε σταματούσε για λίγο μόνο, ο κόσμος όμως εκεί.. οι δρόμοι γεμάτοι, τα καταστήματα το ίδιο, τα καφέ επίσης. Είχα απορροφηθεί τόσο με την αρχιτεκτονική των κτιρίων που κατέβασα την ομπρέλα μου για να βλέπω ακόμα πιο ψηλά και η βροχή ούτε που με ένοιαζε μπροστά στην μεγαλοπρέπεια τους. Κάθε τι γύρω μου ήταν βρεγμένο... γλιστερό... νωπό... η έλλειψη του ήλιου όμως ήταν αισθητή και τα έκανε όλα να μοιάζουν ότι έχουν τις ίδιες αποχρώσεις.

Γύρισα σπίτι αργά το απόγευμα μούσκεμα μέχρι το κόκκαλο. Τις επόμενες μέρες τις πέρασα γυρνώντας σε όλη τη πόλη, βλέποντας αξιοθέατα, κάνοντας ψώνια και σε κάθε ευκαιρία έπιανα κουβέντα με ντόπιους.. βέβαια ήταν τόσο δύσκολο να τους καταλάβω που νόμιζα ότι μιλούσαν άλλη γλώσσα, τα αγγλικά τους όμως ήταν με σκωτσέζικη βαριά προφορά και αναγκαζόμουν κάθε φορά να τους διακόπτω και να επαναλαμβάνουν... 

Ούτε μία φορά όμως δεν ένιωσα ότι ενοχλούνται, ήταν πάντα ευγενικοί και πρόθυμοι να εξυπηρετήσουν μέχρι τέλους ότι και αν ζητούσες και αν δεν μπορούσαν ζητούσαν έντονα συγνώμη. Στα ταμεία, στις τράπεζες, στα καταστήματα, στο δρόμο .. παντού άκουγα ,ευχαριστώ και από πελάτες και από υπαλλήλους. Πουθενά δεν κάπνιζαν σε κλειστούς χώρους και έξω δεν πετούσες τσιγάρο κάτω, υπήρχε πρόστιμο 50 λιρών.. Βέβαια ακόμα και εκεί υπάρχουν οι γνωστοί έξυπνοι και όλο και κάπου έβλεπες πεταμένες γόπες ή σκουπίδι κάτω. 
Κατά τη διάρκεια της ημέρας οι βροχές ήταν έντονες η κίνηση όμως δεν σταματούσε πότε, όλα λειτουργούσαν ρολόι, ποτέ δεν καθυστέρησε το λεωφορείο, ποτέ δεν περίμενα περισσότερα από 5 λεπτά στην τράπεζα και ακόμα και στα καφέ και τα εστιατόρια όπου τα πρώτα ήταν πάντα self-service δεν αργούσες ιδιαίτερα. Κίνηση και μποτιλιάρισμα δεν πέτυχα ούτε μια φορά γιατί κανένα αυτοκίνητο δεν διπλο-πάρκαρε ούτε και παραβίαζαν τις λεωφορείο-γραμμές, υπήρχαν παντού κάμερες και στα προάστια και στο κέντρο, κάτι που με έκανε να νιώθω πιο ασφαλής. Αναφέρω όσα τουλάχιστον μπορώ να θυμηθώ αναλυτικά γιατί στην κυριολεξία ένιωθα ότι όλα πηγαίνουν ρολόι με το σύστημα τους .. αυτό με έκανε να διώξω κάθε άγχος και βιασύνη και ας ήμουν σε μια άγνωστη πόλη. 
Στις συζητήσεις μας ή Ε. μου εξήγησε και με ενημέρωσε για ένα σωρό πράγματα και απορίες που είχα, παρά τα αμέτρητα θετικά όμως εγώ κάθε μέρα ένιωθα την έλλειψη του ήλιου και του χρώματος όλο και πιο έντονα.. ο ουρανός ήταν σχεδόν μόνιμα γκρι ή μαύρος, καμία σχέση με τον ηλιοφώτιστο ουρανό που αντίκρισα την πρώτη μου μέρα εκεί. 

Η φύση γύρω μου τελείως άδεια... τα δέντρα γυμνά, τα φύλλα ξέρα και το χώμα μόνιμα βρεγμένο... η υγρασία είχε κατακλύσει τοίχους, σκεπές, την ατμόσφαιρά παντού...οι εικόνες αυτές ήταν καθημερινό φαινόμενο με ελάχιστες διακοπές μικρής ηλιοφάνειας... Αυτές τις ελάχιστες στιγμές ένιωθα να αναπνέω, κάθε μικρή ακτίνα φωτός με πλημμύριζε θετικά αισθήματα.. έδινε χρώμα και άρωμα στον πίνακα μπροστά μου ..μέχρι που κάποιος αποφάσιζε βίαια να μου τον μουτζουρώσει...
Όλα τότε άλλαζαν και ένιωθα να πέφτω στη θλίψη, ήταν σαν να μου άρπαζαν το αγαπημένο μου γλυκό από το πιάτο... Δεν περίμενα ποτέ να δώσω τόση αξία στο φως... το ίδιο φως που στην Αθήνα το έκρυβα  τραβώντας τις κουρτίνες του σπιτιού μου εκεί στη Σκωτία μου έλειπε όσο τίποτα... Κάθε μέρα οι σκέψεις μου αλληλοσυγκρούονταν... μπορείς να το συνηθίσεις έλεγα... με το καιρό όλα τα συνηθίζεις ξανάλεγα.. μέρα με τη μέρα όμως η βροχή και το κρύο μου έλεγαν το αντίθετο..
Ποτέ δεν είχα σκεφτεί ότι ο καιρός μπορεί να επηρεάσει τόσο την ψυχολογία μου, αλλιώς το περίμενα και αλλιώς το ένιωσα.. Μέχρι την τελευταία μου μέρα πίστευα ότι θα αλλάξω γνώμη... μέσα μου όμως ένιωθα πως αν πραγματικά οι βιοποριστικές μου ανάγκες ήταν σε τόσο δυσμενή θέση,  δεν θα άφηνα τον καιρό να με αποσπάσει... θα το πάλευα περισσότερο ή τουλάχιστον η ανάγκη μου για εργασία δεν θα μου άφηνε περιθώριο για πολυτέλειες. 

Κλείνοντας θέλω να σας πω πως 14 μέρες  εκεί σίγουρα δεν αποτελούν ορόσημο για μια απόφαση ζωής όπως η μετανάστευση, δυστυχώς όμως τόσες είχα στη διάθεσή μου.. υπήρχαν άπειρα θετικά και άπειρα αρνητικά στοιχεία στον τρόπο ζωής τους όπως και σε κάθε χώρα άλλωστε, κάποιοι θα σκεφτήκατε ότι χαράμισα 2 εβδομάδες άδικα .. εγώ όμως σας απαντώ ότι τα όνειρα πρέπει να τα αγκαλιάσεις, να τα φοράς, να τα κατεβάσεις από το πάνω ράφι και να δεις αν σου κάνουν... αν όχι πάμε γι' άλλα.....
Καλή δύναμη εύχομαι σε όλους !

51 σχόλια :

  1. Πόσο μου απόλαυσα το κείμενό σου! Σε καταλαβαίνω απόλυτα! Σαν τον ήλιο δεν έχει! Μπορώ να σου πω όμως πως πάντα με γοήτευε η Σκοτία κι έχω ένα μικρό αποθημένο να δω πώς είναι η ζωή εκεί. Είχα κατά νου πως οι άνθρωποι εκεί είναι ευγενέστατοι και για μένα αυτό μετράει πάρα πολύ! Έκανες ένα εκπληκτικό και χορταστικό ταξίδι! Τόλμησες, δοκίμασες και αναμετρήθηκες και τουλάχιστον απομυθοποίησες ένα όνειρο κι αυτό είναι μεγάλο πράμα! Να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Χριστίνα και καλώς ήρθες! Σου εύχομαι να πας οπωσδήποτε για όσες μέρες μπορείς.. αξίζει η κάθε σου μέρα. Οι αλλαγές στον καιρό δεν με σήκωσαν και έκαναν το όνειρο μου όπως είδες να ξεφουσκώσει σαν μπαλόνι αλλά δεν πτοούμαι. Ευχαριστώ πολύ για θετικά σου σχόλια, σου στέλνω την αγάπη μου!!!

      Διαγραφή
  2. Πολύ όμορφο το κείμενο,διαπιστώνω πως όλα εκείνα που περιγράφεις μου φαίνονται τόσο γνωστά, τόσο οικεία, μάλλον έχω μπει στην κουλτούρα τους πριν καλά καλά το καταλάβω. Δεν είμαι Σκωτία είμαι Γερμανία όμως και εδώ ο καιρός είναι ίδιος, θυμάμαι τις πρώτες μου μέρες εδώ, είχα ζητήσει από φίλους στα κοινωνικά δίκτυα να ανεβάσουν μία φώτο του γαλάζιου ουρανού της Ελλάδας.
    Το ευχαριστώ και το παρακαλώ είναι και εδώ συνηθισμένο, μου είχε κάνει και μένα εντύπωση τις πρώτες μέρες αλλά πίστεψέ με φίλη, έχει καταντήσει εκνευριστηκό να το ακούω και να πρέπει να το λέω 100 φορές τη μέρα.
    Δεν ξέρω αν κατάλαβα καλά αλλά αισθάνομαι πως το ταξίδι σου, ήταν ένα τεστ για το αν θα μπορούσες να ζήσεις εκεί, αν είναι έτσι από πείρα σου λέω πως κατι τέτοιο δεν πιάνει, την απάντηση την έχουμε ήδη στο μυαλό μας από τη στιγμή που μπαίνουμε στο αεροπλάνο, ένα δοκιμαστικό ταξίδι είναι απλά πεταμένα λεφτά...Φιλιά πολλά και σου προτείνω να ξαναπας, θα περάσεις πιο όμορφα τη 2η φορά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Τουλά μου, εσύ μόνο τα ζεις από πρώτο χέρι οσα περιέγραψα και ας είσαι Γερμανία..Σκέφτομαι πως αν είχα πάρει μαζί και την μικρή μου που μου έλειπε φοβερα ίσως να τα έβλεπα λίγο πιο χαλαρά όλα.. , έχουμε στο νου μας να παμε ως οικογένεια για καλοκαιρινές διακοπές έστω.. για να δούμε !!!Φιλάκια πολλά!!!

      Διαγραφή
    2. Χωρίς την κόρη μου δεν θα άντεχα ούτε λεπτό, σε καταλαβαίνω απόλυτα. Σε ευχαριστώ πολύ για την συμμετοχή σου στο πάρτυ μου!!!

      Διαγραφή
  3. Καλημέρα...Πιστεύω πολύ στο ελληνικό κλίμα και στον ήλιο...δεν είναι κάτι που συναντάς σε πολλά μέρη στην Ευρώπη..Φυσικά και όλα λειτουργούν πιο άψογα στο εξωτερικό..αλλά η ζεστασιά μας ως λαός πιστεύω δεν συγκρίνεται..γιατί εμείς δεν λέμε συχνά ευχαριστώ αλλά όταν το κάνουμε το λέμε με την ψυχή μας και όχι γιατί πρέπει..Αυτά.. Σου εύχομαι τα καλύτερα σε όποιο μέρος αποφασίσεις να μείνεις! Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Αθηνά, όντως το κλίμα μας είναι ζηλευτο..αν δεν το έχεις, το εκτιμάς περισσότερο όπως εγινε στη περίπτωση μου.Συμφωνώ απολύτως με όσα είπες.. ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου.. στέλνω την αγαπη μου και τα φιλιά μου!

      Διαγραφή
  4. Θα ξεκινήσω λέγοντας πως ο επίλογός σου είναι άκρως, μα άκρως σωστός. Δεν χρειάζεται να φοβόμαστε να απορρίπτουμε όνειρα κι επιθυμίες αν δούμε τελικά πως δεν μάς ταιριάζουν.
    Εγώ πάντως θα έμενα στην Σκωτία ακριβώς για τον λόγο που εσύ δεν την επέλεξες. Λατρεύω την βροχή, τους γκρίζους ουρανούς, τον άσχημο καιρό. Σκέψου μόνο πως όλο αυτό το νερό και η υγρασία μεταφράζεται την άνοιξη με το πράσινο να κυριαρχεί παντού. Καθένας θα μου πεις με τα γούστα του, οπότε αφού είδες πως το κλίμα κυριολεκτικά δεν σε σηκώνει, καλά έκανες και δεν πήρες την μεγάλη απόφαση γιατί πέρα από το βιοποριστικό, το ψυχολογικό είναι εξίσου σημαντικό! Την καλημέρα μου :*

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Δημήτρα μου, αλήθεια θα σου άρεσε τοσο; Με άφησες speechless που λένε και εκείνοι.. Η φίλη μου λέει έλα τη άνοιξη ή το καλοκαίρι και θα αλλάξεις γνώμη.. τι να σου κάνω λέει που ηρθες μες το χειμώνα;; Γι αυτό και λέμε αν μπορέσουμε να πάμε όλη η οικογένεια μαζί... ! Πάντως η επίδραση του καιρου δεν περίμενα με τίποτα να έχει τέτοιο αντίκτυπο πάνω μου.. που με πιάνω και βρίσκω δικαιολογίες.. όπως ότι έφταιγε η μοναξιά μου, ή ότι ήμουν υπερβολική... η ότι απλά φοβήθηκα την αλλαγή που αποζητουσα, τι να πω;;
      Σου εύχομαι μια όμορφη μέρα και σε φιλώ!!!!

      Διαγραφή
  5. Τι ωραίο κείμενο! Ένιωσα σαν να περπατούσα στους γκρίζους και βρεγμένους δρόμους μαζί σου...
    Ο επίλογος σου τα είπε όλα! Το ότι τόλμησες και πήγες είναι πολύ σημαντικό! Τόσα πράγματα ονειρευόμαστε και δεν τολμάμε τίποτα... Αυτό είναι είναι το κακό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ φίλη μου για τα καλά σου λόγια και χαίρομαι που σου άρεσε ακομά περισσότερο!!! Είδα είσαι και από την πόλη που σπούδασα και μου ξύπνησες μνήμες!!!Φιλάκια πολλά !!!

      Διαγραφή
  6. . υπήρχαν άπειρα θετικά και άπειρα αρνητικά στοιχεία στον τρόπο ζωής τους όπως και σε κάθε χώρα ....αυτά είναι δικά σου λόγια και όπως καταλαβαίνεις δεν έχω να προσθέσω πέραν του ότι κάθε ένας απο εμάς τους ανθρώπους καθορίζει την ζωή του σύμφωνα με τον τρόπο που έχει μεγαλώσει και τι προσδοκίες έχει στην ζωή του.Το κείμενο σου με ταξίδεψε και σου εύχομαι όπου και αν βρίσκεσαι με την οικογένεια σου να είστε πάντα καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Μαρία μου, χαίρομαι που σου σε ταξίδεψα έστω και για λίγο.. ευχαριστώ για τις ευχές ξκαι ανταποδίδω με αγάπη!!!

      Διαγραφή
  7. Καταρχάς να συγχαρώ για την γραφή σου! Με ταξίδεψες μαζί σου! Τώρα αυτό που εσένα δεν σου άρεσε εμένα μου είναι τόσο οικείο για να μην πω και απαραίτητο. Να ενημερώσω πως έχοντας συνηθίσει τόσα χρόνια σε τόσο λίγο φως, ο πολύς ο ήλιος με αποδυναμώνει και νιώθω οτι το κάθε τι το έχω κάνει στο 10πλάσιο. Για σένα όμως που τον έχεις ανάγκη και σε επηρεάζει παίζει μεγάλο ρόλο! Εύχομαι να βρεις τον δρόμο σου και να γίνουν όσα ονειρεύεσαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ πολύ Νατάσα μου με τιμάς με τα λόγια σου!!! Να είσαι καλά πάντα ❤

      Διαγραφή
  8. Εεεεε σαν τον ηλια της Ελλαδας πουθενά ;)

    By the way και εγω σαν τους Σκωτσέζους δεν εχω κουρτίνες στο σπίτι μου χα χα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα!!! και πολύ καλά κάνεις, ο ήλιος μας δίνει ζωντάνια, ας τον αφήσουμε να μας ζεστάνει σώμα και ψυχή... εε;; Φιλάκια πολλά!!!!

      Διαγραφή
  9. Δεν χαράμισες τίποτα. Αν δεν είχες πάει θα είχες μείνει με την απορία, έτσι δεν είναι? Πάντως σε ευχαριστώ που μοιράστηκες αυτή την εμπειρία μαζί μας. Μάθαμε κάτι για τη Σκωτία και τους ανθρώπους της. Αυτό με το κάπνισμα και τις γόπες μου θύμισε Αυστραλία. Κι εκεί μην σ' έβλεπαν να ρίχνεις κάτω το τσιγάρο. Και στους κλειστούς χώρους οι θέσεις διπλα στις τουαλέτες ήταν για τους καπνιστές!!!! Πάντως κι εγώ θα ήθελα να είχα την ευκαιρία να δοκιμάσω την τύχη μου στο εξωτερικό. Συγκεκριμένα στη Μελβούρνη. Βέβαια η απόσταση είναι τέτοια, όπως και οι υποχρεώσεις μου που δεν μπορώ να κάνω δοκιμές.... που ξέρεις όμως..... Να σαι καλά! Καλή συνέχεια!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χριστίνα μου εγώ ευχαριστώ για τον κόπο σας να διαβάσετε όλο αυτό το κουραστικό κατεβατό.. Εύχομαι να πραγματοποιηθουν τα όνειρα σου και να πας στη Μελβούρνη έστω για διακοπές... Ποτέ δεν ξέρεις τι θα φέρε η στιγμή; Αρκεί που θα πάρεις μια γεύση!!! Φιλάκια πολλά για ένα υπέροχο βράδυ!!

      Διαγραφή
    2. Να ξέρεις πως όταν διαβάζω για ξένους τόπους από προσωπικές εμπειρίες δεν μου είναι καθόλου κόπος. Μπορείς να γράψεις όσα τέτοια ποστ θέλεις!!!! Εγώ όλα θα τα διαβάσω χα, χα, χα!!!!!

      Διαγραφή
    3. Χάχα... αχ μακάρι να μπορούσα να πηγαίνω στο κάθε μέρος από 10 μέρες και θα έγραφα τόμους ολοκληρους τρομάρα μου!!! Σε φιλώ!!! ♡♡♡

      Διαγραφή
  10. Χάρηκα πολύ που σε βρήκα... Αγαπώ τη Σκοτία, πολύ.. Ίσως και να μοορούσα να ζήσω εκεί.. Όπως πόσο μου αρέσουν όσα γράφεις... Ειδικά στο κλείσιμο... "εγώ όμως σας απαντώ ότι τα όνειρα πρέπει να τα αγκαλιάσεις, να τα φοράς, να τα κατεβάσεις από το πάνω ράφι και να δεις αν σου κάνουν... αν όχι πάμε γι' άλλα...." μια αλήθεια που ταιριάζει σε όλα τα όνειρα.. Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γλυκιά μου Γιάννα ... πόσο σε ευχαριστώ για τα ενθαρρυντικά σου λόγια!!! Χαίρομαι επίσης που ταυτίζονται και οι γνώμες μας!!! Καλώς όρισες και θα τα λέμε συχνά!!! Φιλάκια πολλά

      Διαγραφή
  11. Μας ταξίδεψες με το όμορφο κείμενό σου και τις φωτογραφιες σου. Αν δεν είχες τολμήσει θα είχες μία ζωή την απορία. Τόλμησες όμως και αποφάσισες το καλύτερο για σένα! Σου εύχομαι τα καλύτερα να έχεις πάντα και να μας γράφεις τόσο ωραία κείμενα! Τα φιλιά μου! :·)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μινα μου, τόσο τρυφερά τα λόγια σου που με άγγιξαν έντονα! Η ευχαρίστηση μου ακόμα μεγαλύτερη που με εκτιμάτε με τόσα ενθαρρυντικά σχόλια... !!! Χίλια ευχαριστώ είναι λίγα, θα σου ευχηθώ πάντα να ξεχωρίζεις και να πετύχεις κάθε σου όνειρο .. τα φιλιά μου στέλνω και την αγάπη μου!!!

      Διαγραφή
  12. Απαντήσεις
    1. Καλώς ήρθες Δέσποινα!!! Ευχαριστώ θερμά για το σχόλιο σου!!!

      Διαγραφή
  13. Τι ωραιες περιγραφες,με εβαλες ακριβωςστο (βροχερο αχαχ) κλιμα!Μου άρεσε παρα πολυ η ολοκληρομενη εικονα που μας παρουσιασες με την παραθεση και των θετικων και των αρνητικων σημειων!
    Θα μου μεινουν τα τελευταια λογια της αναρτησης "τα όνειρα πρέπει να τα αγκαλιάσεις, να τα φοράς, να τα κατεβάσεις από το πάνω ράφι και να δεις αν σου κάνουν... αν όχι πάμε γι' άλλα."
    Χαρηκα πολυ που σε "βρηκα" απο το lolmomsworld!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κικι σε ευχαριστώ πολύ για την ωραία επίσκεψη, με τιμούν ακόμα περισσότερο τα θετικά σου σχόλια και εύχομαι να τα ξαναπούμε στην κουζίνα σου βέβαια!!!!

      Διαγραφή
  14. Τι ωραίο κείμενο! Σε καταλαβαίνω απόλυτα! Εζησα 10 χρόνια Γερμανία και ήταν ακριβώς έτσι. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είχε και τα καλά του. Αλλά αν με ρωτήσεις τι προτιμώ τον ήλιο ή μια καλύτερη ζωή θα σου πω τον ήλιο!!!
    Και άντε πήγες χειμώνα λογικό είναι. Αυτό που περιέγραψες το έζησα και καλοκαίρι. 2 μήνες συνεχούς βροχή!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φίλη μου καλώς ήρθες!!! Η γνώμη σου για το κείμενο μετράει πολύ γιατί 10 χρόνια είναι πολλά! Χαίρομαι που δεν έμεινες εκεί που δεν σου άρεσε, έκανες το σωστό νομίζω.. αν και φυσικά δεν γνωρίζω όλες τις παραμέτρους. Είδα στη σελίδα σου μοναδικές δημιουργίες, ειλικρινά μπράβο σου!!! Φιλάκια πολλά !!!

      Διαγραφή
  15. ταξιδεψα και εγω!!
    απο link party lolmoms world!!!
    oiparamythenies

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γειά σου Καιτη, καλώς ήρθες .. χαίρομαι πολύ που ταξιδεψες νοερά μαζί μου!!! Ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψη, ο καφές με την Τουλα ήταν υπέροχος!!! Τα φιλιά μου στέλνω

      Διαγραφή
  16. Έχω μείνει πάνω από ένα μήνα συνεχόμενα στην Φρανκφούρτη και ήταν μέσα Ιουνίου και το ίδιο σε Λονδίνο και Άμστερνταμ. Όσο και να ζηλεύεις που όλα λειτουργούν ρολόι το γεγονός ότι σου λείπει το φως, αυτό το φως το θαυματουργό που μας αγκαλιάζει στην πατρίδα μας σε κάνει να την νοσταλγείς. Καλοκαίρι στην Φρανκφούρτη και να βρέχει ασταμάτητα και τα σκουρόχρωμα κτίρια τους να φαίνονται πιο σκούρα. Δεν είναι εύκολο είναι δύσκολο και μόνο αν το έχεις πάρει πραγματικά απόφαση ή αν δεν γίνεται διαφορετικά μπορείς να ανταπεξέλθεις. Συμφωνώ πως οι δοκιμές δεν βγάζουν πουθενά γιατί πάντα ξέρεις ότι είσαι εκεί δοκιμαστικά και το μυαλό δεν μένει ελεύθερο... Εύχομαι κορίτσι μου να πάρεις την σωστότερη για εσάς απόφαση όταν χρειαστεί! Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Χριστίνα, θα κρατήσω τις συμβουλές σου, γιατί η γνώμη σου μετράει! Ευχαριστώ πολύ πολύ πολύ!!!!

      Διαγραφή
  17. Διάβασα με πολύ ενδιαφέρον και τα δύο κείμενα σου. Λατρεύω την Σκωτία, μάλιστα είχα όνειρο να παντρευτώ Σκωτσέζο και να πάω εκεί!! Έχω ζήσει 13 χρόνια και... Λονδίνο και όλα αυτά που περιγράφεις μου φάνηκαν τόσο οικεία!! Έχω περάσει Ιούλιο- Αύγουστο με βροχή κρύο και το καλοριφέρ ανοιχτό! Το καλοκαίρι ήταν από μέσα Μαΐου μέχρι μέσα Ιουνίου!! Και εγώ επέστρεψα κάποια στιγμή (μετά από χρόνια) γιατί με ενοχλούσε αυτή η μαυρίλα. Μου λείπει όμως αυτή η οργάνωση, η ευγένεια, η τάξη, ο επαγγελματισμός. Τώρα είμαι σε τελείως ανάποδη χώρα.. Εδώ και 6 χρόνια ζέστη πολύ και ήλιος.. Κύπρος. Αγαπώ πολύ την Ελλάδα αλλά πράγματα αυτονόητα σε άλλους λαούς για εμάς τους Έλληνες είναι πλέον άγνωστες λέξεις.. Σε ένα μεγάλο βαθμό επικρατεί πια ο κομπλεξισμός, η αγένεια, η προχειρότητα και άλλα πολλά.. Σου εύχομαι να μην χρειαστεί ποτέ να αφήσεις αυτά που αγαπάς και είναι οι ανάσες σου!! Καλώς σε βρήκα. Καλή χρονιά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα φίλη μου, έζησες πάρα πολύ καιρό όντως.. πολύ σε ευχάριστω που μου έγραψες! Δυστυχώς οι λόγοι που περιεγραψες πιο πάνω είναι η καθημερινοτητα μου στην Αθήνα.. και πριν γίνω μήτερα δεν έδινα σημασία.. Μετά την μικρή όμως όλα άλλαξαν. Η ευχή σου είναι φυλαχτό και ανταποδίδω με αγάπη...

      Διαγραφή
  18. Καλημέρα!
    Αυτό με τον καιρό εγώ δεν μπορώ να καταλάβω.
    Θυμάμαι πάντως όταν πήγε μια φίλη μου για Γλασκόβη για σπουδές και ένα πρωι μιλησαμε μέσω skype της λεω τι τελειος καιρος ποσο μου αρεσει!
    Γενικά και στις δυο μας, μας άρεσε παρα πολύ ο σκοτεινός μουντος καιρος. Εκείνη μετά από 2 χρονια που γύρισε μο υ ειπε δεν προκειται ποτε να ξαναπω οτι θελω συννεφια!

    Από το πάρτυ της Τούλας μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια σου Μάρθα! Καλώς ήρθες!! Να σου πω.. είναι διαφορετικά τελείως από κοντά.. και μένα μου αρέσει η βροχή αλήθεια.. αλλά αν βρέχει 22 ώρες από τις 24 δεν σου κάθεται καλά.. Όμως είναι σίγουρα κάτι που ή το συνηθίζεις και δεν σου κάνει πλέον εντύπωση, ή ζεις μόνιμα με ψυχοπλάκωμα αναγκαστικά γιατί υπάρχουν άλλοι σοβαρότεροι λόγοι που σε αναγκάζουν να μείνεις. Ευχαριστώ που πέρασες, ελπίζω να τα λέμε!!! Φιλάκια πολλά!!!

      Διαγραφή
  19. Πολύ συμφωνώ - και ο ήλιος υπέροχος και τα ταξίδια ακόμη περισσότερο! myfortysomethingworld.wordpress.com - Ελένη από το πάρτι lolmoms

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς ήρθες Ελένη !!! Αχ αυτός ο ήλιος μας έχει καλομάθει εε; Τα ταξίδια είναι λατρεμένα νομίζω από όλους... σπάνια να βρεις κάποιον να πει το αντίθετο νομίζω.. τα φιλιά στέλνω!!

      Διαγραφή
  20. Πρώτη φορά στο σπιτάκι σου....και με καθήλωσε το κείμενό σου....κ να φανταστείς πως δεν έχω διαβάσει το 1ο μέρος...
    Από οτι κατάλαβα ούτε και εγώ θα μπορούσα να ζήσω σε αυτό το μέρος....εδώ μια μέρα βρέχει και χαλιέμαι....όχι να είναι μία μέρα ή μισή μέρα μόνο με ήλιο...απαπαπα....
    από το πάρτυ έρχομαι!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευαγγελία μου καλώς ήρθες!!! Δυστυχώς κάθε μέρα έβρεχε.. όπως γράφω και πιο πάνω.. δεν είναι εύκολο να προσαρμοστείς ανέπαφα, αλλά σίγουρα δεν είναι ακατόρθωτο.. Τα φιλιά μου στέλνω και να έχεις μια υπέροχη εβδομάδα!!!

      Διαγραφή
  21. Πω πω συγκλονιστική περιγραφή! Είναι δύσκολο να αφήνεις τον τόπο σου! Ο αδερφος της μαμας μου και αγαπημένος μου θείος ζεί μόνιμα στο Παρίσι όπου πηγαίνουμε κι εμείς συχνά! Εγώ τρελαίνομαι κάθε φορά που πάμε και νομίζω οτι είναι το μέρος που θα ήθεκα να ζώ αν δεν έμενα Ελλαδα! Μπορώ όμως να καταλάβω τη θεία μου (γυναίκα του) που αν και Γαλλίδα ετοιμαζεται να παρει σύνταξη σε λίγα χρόνια και να έρθει να ζήσει μονιμα εδώ! Τον ήλιο μας δεν τον αλλάζει ούτε με την ιδια της την πατρίδα! Πολλά πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τυχερούλα μου.. θα ήθελα πολύ να πηγαίνω συχνά Παρίσι. Μια φορά μόνο πήγα στα 19 μου και ξετρελάθηκα, μπορώ όμως να καταλάβω και την Γαλλίδα θεία.. αλλιώς είναι να πας σαν τουρίστας και αλλιώς να ζεις μόνιμα βόρεια..

      Διαγραφή
  22. εχω παει Σκωτια και συγκεκριμενα και Γλασκωβη και Εδιμβουργο και Στερλινγκ και με θεωρω παρα πολυ τυχερη που τα εζησα! απιστευτα μερη, εκπληκτικοι ανθρωποι και λατρεμενες εμπειριες! Σιγουρα βεβαια η δικη σου εμπειρια ειναι διαφορετικη, αλλα ειμαι σιγουρη ότι θα τη θυμασαι παντα και θα χαμογελας! οσο για τον ηλιο...ω ναι...ειναι μεγαλο θεμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έτσι είναι Ζήνα μου, και όντως χαμογελάω και θέλω πολύ να ξαναπάω αλλά με τη οικογένεια αυτή τη φορά όχι μόνη μου.. Ισως δω κάτι αλλιώς μαζί τους.. Να έχεις ένα όμορφο ΣΚ και τα φιλιά μου στέλνω!!!

      Διαγραφή
  23. το κείμενό σου με καθήλωσε, Ίρις μου

    εμπειρία ζωής θα το χαρακτήρισα και σε ευχαριστώ θερμά που την μοιράστηκες μαζί μας.

    όσο για το φως...ναι, το καταλαβαίνω απόλυτα!
    με τις αλλαγές του καιρού και όσο επικρατεί συννεφιά, όσο δεν βλέπω ΄ξλιο, επηρεάζεται πολύ η διάθεσή μου.

    Να είσαι καλά!
    καλή συνέχεια σε όλα, σου εύχομαι
    Αλεξία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. σε ευχαριστώ πολύ για τα ενθαρρυντικά σχόλια φίλη μου, τα εκτιμώ αφάνταστα!!! σου εύχομαι και εγώ ότι καλύτερο στη ζωή σου!!! πολλά φιλιά

      Διαγραφή
  24. Μου άρεσε η περιγραφή σου, όμως θα διαφωνήσω. Έχω πάει κι εγώ στο Εδιμβούργο, χειμώνα και μου άρεσε πάρα πολύ. Είμαι κι εγώ στη φάση να πάω να μην πάω (μόνιμα εννοώ, γιατί πλέον έχει πάει εκεί και η κολλητή μου) και τα ζυγίζω. Αυτό που φοβάμαι περισσότερο είναι το κρύο, όχι τόσο η βροχή και η μουντίλα. Θα συμφωνήσω με τη Δήμητρα από πάνω, μου αρέσει αυτός ο μουντός καιρός. Μου αρέσει που τα σπίτια και οι δρόμοι είναι βρεγμένοι, το απολαμβάνω πάρα πολύ. Και φυσικά όλα τα θετικά που είπες τα είδα κι εγώ με τα μάτια μου, αγάπησα πάρα πολύ τους Σκωτσέζους, τόσο ευγενικοί και καλόκαρδοι άνθρωποι, χωρίς να το κάνουν από τυπικότητα όπως οι Άγγλοι. Και θα σου πω και κάτι άλλο: την Άνοιξη είναι υπέροχη η Σκωτία, ολοπράσινη και το καλοκαίρι έχουν ήλιο μέχρι τις 11 το βράδυ...Όμως αντιλαμβάνομαι το πόσο μπορεί το κλίμα να επηρρεάσει τηνν ψυχολογία ενός ανθρώπου και αφού είδες ότι ένιωσες τόσο άσχημα, καλά έκανες που πήρες αυτήν την απόφαση.
    Πρώτη φορά σε διαβάζω! Καλώς σε βρήκα λοιπόν!
    Κική, Hugs & Softies

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κικι μου, αν δεν υπάρχει θέμα με τη αλλαγή του κλίματος και έχεις τη δυνατότητα θα σε συμβούλευα να πας!!! Δυστυχώς για εμένα τα βίωσα διαφορετικά, ποτέ δεν αποκλείω βέβαια τίποτα γιατί ο άνθρωπος πάντα τα καταφέρνει να προσαρμοστεί στις συνθήκες!Πολλά φιλιάστέλνω😙

      Διαγραφή

❤Thank you for coming and sharing your thoughts with me.❤

Mamas Eyez © 2014